دعا کنید که من ناپدیدتر بشوم
که در حضور خدا روسپیدتر بشوم
بریده‌های من آن‌سوی عشق گم شده‌اند
خدا کند که از این هم شهیدتر بشوم
که ذره‌های مرا باد با خودش ببرد
که بی‌نهایت باشم مدیدتر بشوم
به جست‌وجوی من و پاره‌های من نروید
برای گم شده تن پی کفن نروید
به مادرم بنویسید جای من خوب است
که بی‌نشانه شدن، در همین وطن خوب است
در این حدود، من پاره پاره خوشبختم
در آستان خدا بی‌کفن شدن خوب است
همیشه مهدی موعود در کنار من است
و دست‌های اباالفضل سایه‌سار من است
خدا قبول کند اینکه تشنه جان دادم
و کربلای جدیدی نشانتان دادم
به جست‌وجوی من و پاره من نروید
برای گم شده تن پی کفن نروید
میان غربت تابوت‌ها نخواهیدم
به زیر سنگ مزار ـ ای خدا! ـ نخواهیدم
منم و خار بیابان که سنگ قبر من است
دعای حضرت زهرا(س) مزید صبر من است
خدا که خواست ز دنیا بعیدتر بشوم
که زیر بارش سرب و اسید، تر بشوم
خودش به فکر من و تکه‌های من است
دعا کنید از این هم شهیدتر بشوم
غلامرضا سلیمانی
شاعر جوان و خوش‌اخلاق تهرانی، بچه جنوب شهر و خون‌گرم، او را سال گذشته به همراه همسرش «که او هم شاعر توانایی است» در کنگره شعر دفاع مقدس دیدم.
اگر با خواندن شعر قبلی به این فکر افتاده‌ای که: «اصلا چرا دنبال پیکر شهدا می‌گردند؟» حتما این شعر را بخوان تا حال و هوای خانواده‌ها و به خصوص مادران شهدا را بیشتر حس کنی
کلمات کلیدی:
